سکوت بین حرف هایم..

برو دیگه دوست ندارم

اسمتو نمیخوام بیارم

برو دیگه نمیخوام بیادت

چشمامو روی هم بذارم

 

+: چقدر سیاوش صحنه رو بورس بود اون موقه ها

سکوت بین حرف هایم.....

الان ساعت1:07شبه و من فک کردم که باید همین الان بنویسم میدونی  چهارشنبه هفته پیش که دوستای خوابگاهیم بهم گفتن دقیقن و برای اولین بار توی زندگیم بطور کامل احساس کردم که یه الاغ به تموم معنام.. اینکه تموم یه سال اول دانشگاهو عاشقش بودم و با تک تک سلولام دوستش داشتم اینکه سرش چقدر حرص خوردم که با بقیه دخترا چقدر صمیمیه اینکه چقدر منتظر بودم که بیاد جلو اینکه چقدر توی ذهنم خودمو با اون تصور کردم اینکه همه حرکاتشوتعبیر کردم به علاقه اینکه هر پروفایلی ،تاکید میکنم،هر پروفایلی گذاشتم حتی بعد رفتنش برای اون بودش اینکه آینده این رشته لعنتیو با اون میدیدم اینکه بعد رفتنش مردم  اینکه براش ماه ها رو میشمردم اینکه وبلاگ زدم فقط و فقط برای اون بود اینکه شدم "سورمه" اینکه اون شد "سیگما"         اینکه روزیکه توی اینستا ریکوعست داد بهم،بهترین روز زندگیم بود اینکه تابستون 94فقط گریه کردم اینکه عین این سه سالو فقط به اون فک کردم اینکه بیشتر آهنگایی که گوش کردم به یاد اون بوده اینکه تموم اکنتای دیلیت شدم،بخاطر اون بوده اینکه همین دو ماه پیش مث این دخترای بدبخت فک مبکردم سکوت بین حرف هایم.....